世界语:屋前的长凳

文章作者 100test 发表时间 2007:03:14 20:30:06
来源 100Test.Com百考试题网

La Benko Antaŭ. la Domo Johano kaj Enriko estas amikoj nedisigeblaj. Ili kune estis konstruintaj domon por la semajnfino, en kiu sin sentis bone. Nenio da malpaco, nenio da envoi, En la nova jaro ili dum la Paskaj tagoj ree kune veturis al la somerdomo. Multo estis farenda, riparenda, martelenda kaj ŝ.mirinda. Enriko ŝ.miradis kaj kolorigis, balais la ĉ.ambretojn, segis lignon, laboregis kaj ŝ.vitis. Johano sides sur la benko antaŭ. la domo, briligis la sunon sur la dorson kaj legis libron. Enriko iom maltrankviliĝ.is kaj demandis: Johano! Johano ekrigardis momenton, kapjesis kaj daŭ.rigis la legadon. Enriko indigniĝ.is. Sed en la sama minuto liaj mienoj gajiĝ.is. Kaj li eemandis denove: — kion vi legas, Joĉ.jo? — Libron. — Do, ĉ.u treege interesa? — Treege. — Ĉ.u baldaŭ. finota? — Morgaŭ.. Proksiman matenon la sama dialogo ripetiĝ.is. Johano ellitiĝ.is malfrue, sidiĝ.is sur la benkon antaŭ. la domo, prenis libron kaj legadis. Sed hodiaŭ. Enriko ne ekscitiĝ.is. Kontraŭ.e, sencele li promenis al la benko, prenis lignoŝ.tipon kaj sidiĝ.is sur ĝ.i. Johano legadis kaj legadis. Enriko gaje rigardis la amikon. Bona vetero, ĉ.u ne? Johano kapjesante legis. — Ĉ.u la libro do estas interesa? — Jes. — Ĉ.u vi sidas bone, Joĉ.jo? — Bone. — Sed hieraŭ. vi sides pli bone! Joĉ.jo respondis malrapide: Ne hodiaŭ. mi sidas pli bone. Kaj li daŭ.rigis la legadon. Enriko maltrankviliĝ.is sur sia lignoŝ.tipo, li mordadis sian pipon kaj egalis vulkanon antaŭ. la eksplodo. Fine li demandis: — Diru, Joĉ.jo, kiel estas, sidi sur benko freŝ.e ŝ.mirita? — Tio estus malagrabla afero! Johano respondis, ne ekrigardante. — Ĉ.u vi kredas? — Jes, speciale, kiam oni portas novan pantalonon. Nun Enriko ne plu povis reteni sin, kaj gajege li kriis: Ho ve, Joĉ.jo, mi ja hodiaŭ. matene ŝ.miris la benkon, sur kiu vi sidas! Sed Joĉ.jo apenaŭ. ekrigardis kaj nur mallonge diris: Tion mi scias! — Kaj vi tamen sidas sur la benko ankoraŭ. malseka! Enriko miris. Joĉ.jo kapjesis flegme kaj respondis: Kial ne? Mi ja surmetis vian novan pantalonon!

屋前的长凳 约翰和恩尼克是形影不离的好朋友。他们曾一起修造了一间度周末用的房子，住在里面舒服极了，没有一点争吵，也没有一点妒嫉。 在新的一年复活节的日子里，他们又一同来到了别墅。有许多事应当干啦，有许多东西需要修理啦，捶打捶打啦，刷刷漆啦。恩尼克涂漆呀，打扫房间呀，举木柴呀，使劲地工作呀，大汗淋漓。而约翰呢，坐在屋前的长凳上晒太阳，还捧着本书在读。 恩尼克有点急了，叫道：约翰！ 约翰看了一下，点着头，又继续读书。 恩尼克很气愤，不过，同时他的脸上又闪现出快乐的光芒。他又问道： “约翰，你在读什么呀？” “读书。” “那么说，很有意思啦？” “很有意思。” “快读完了吧？” “明天。” 第二天早晨又是同样的对话。约翰起床很迟，坐上屋前的长凳，拿起书读起来。不过，恩尼克今天却没有激动，他反而漫步向长凳走去，他拿过一块木头坐在上面。约翰仍然不断的读书。 恩尼克高兴地看着朋友。天气可真好，不是吗？ 约翰点着头，仍然在读书。 “这本书有意思吗？” “是的。” “约翰，你坐好了吗？” “坐好了。” “可是，你昨天坐得更好哩！” 约翰慢吞吞的回答说：不，今天我坐得更好，然后，他又继续读书。 坐在木头上的恩尼克急了，他咬着烟斗，强压住爆发前的火山。最后他问道： “约翰，你说说，坐在刚油漆过的长凳上会怎么样呀？” “拿到是件不愉快的事！”约翰看也不看一眼回答说。 “你这样认为吗？” “是的，特别是穿着新裤子的时候。” 这是，恩尼克再也忍不住了，他高兴地叫着说：哎呀，约翰，我今天早晨在你坐得凳子上涂过漆呀！ 可是，约翰几乎看也不看一眼，只是简短的说：我知道！ “可是，你坐在油漆未干的凳子上呀！”恩尼克惊异地说。 约翰冷冷地点着头说：怎么会不是呢？我穿上了你的新裤子啦！